برخی اخمها را درهم میکشند و چشمغره میروند. عده کمی هم تحسین میکنند، واقعیت این است که عادت به تحمل ابراز وجود از سوی دیگران در فرهنگ ما قوی نیست و در بسیاری موارد منجر به سرکوب این رفتارها میشود.
این در حالی است که ابراز وجود با عرضاندام، پزدادن و به رخکشیدن برتریهای شخصی تفاوت دارد و میتوان از آن به هنری موثر در ارتباطات میانفردی یاد کرد.
به همین دلیل این مهارت ارتباطی، ابزارهای کلامی و غیرکلامی خاصی دارد که در بسیاری از نظامهای آموزشی غیررسمی به کودکان و نوجوانان آموزش داده میشود. در زیر به برخی از این مهارتها اشاره شده است.
ـ در بیان احساسات خود از ضمیر «من» استفاده کنید. مثلا بگویید «من با نظر شما موافق نیستم».
ـ در بیان کلامی خود طرف مقابل را به طور کلی زیر سوال نبرید. مثلا نگویید «هیچ وقت وظایفت را درست انجام نمیدهی».
ـ همانطور که احساسات خود را بیان میکنید، درخواستهایتان را هم بیان کنید. مثلا بگویید «لطفا تلفن همراهتان را خاموش کنید».
ـ یکی از مهارتهای بسیار مهم کلامی ابراز وجود، مهارت «نه» گفتن است. باید هر جا لازم است بتوانید قاطعانه بگویید «نه».
ـ سعی کنید شمرده، روشن و قاطع صحبت کنید. صدایتان باید رسا و قاطع باشد تا فرد مقابل احساس ضعف در شما نکند.
مهارتهای غیرکلامی
ـ ژست بدن شما باید به گونهای باشد که اثر روانی محتوای کلام شما را تقویت کند. مثلا وقتی ابراز وجود میکنید بهتر است بایستید، چشم در چشم طرف مقابل داشته باشید و از حرکات دستتان هم کمک بگیرید.
ـ اگر فرد مقابل نشسته است، بهتر است در این شرایط شما بایستید تا تاثیر روانی اطمینانبخشتری را در خود حس کنید و همین تاثیر را به طرف مقابل هم منتقل کنید.
ـ سعی کنید در زمان القای فکرتان به طرف مقابلتان لبخند بزنید و زمانی که تصمیم خود را به وی اعلام میکنید، قاطعانه رفتار کنید و قیافهتان هم جدی باشد.
ـ خمیدگی در بدن خود ایجاد نکنید. صاف بایستید تا حس اعتماد به نفستان تقویت شود.(جام جم)