زندگی ساده

تذکری برای فراموش کاران 

بدی تابستانها این بود در دوران ما روی حوض تخت می زدنند و روی آ ن می خوابیدن و جایی برای بازی کودکانه  نبود چون صبح ها هم تخت ها جمع نمی شد و این کار تا پایان فصل ادامه داشت بگذریم عملا از حوض جز گوشه هایی که باز میماند جایی برای شیطنت نمی گذاشت ... 

چقدر ساده بودیم و بی ذهنیت چقدر باز بودیم و فراخ بسیار ساده تر از امروز !؟ 

ولی الان چه ؟دیگر انسان دیروز نیستیم زندگی را برای خود سخت گرفته ایم فارق از اینکه سخت هست یا نیست جای این بحث اینجا نیست هرچه بزرگتر شدیم کارها را سختر گرفتیم کوچکتر که بودیم کارها را ساده تر می گرفتیم و دنیا را با نگاه مثبت تری نگاه میکردیم و امیدوارانه تر زندگی میکردیم می دانستیم چه نمی خواهیم انچه که می خواستیم هم محدود و معلوم بود سرمست و خوشحال بودیم با دیدن کسی یا چبزی حال و احوالمان دگرگون نمی شد و تغییر نمی کرد  وکسی که به ما لبخند محبت آمیزی میزد  پاسخ می دادیم هیچ وقت نمی گفتیم در ذهن دیگران در مورد ما چه می گذرد ؟ همیشه ارامش داشتیم این همه هیا هوی بیخود در ذهنمان نبود گرسنه که بودیم غذای ساده ولی با ولع می خوردیم خسته که بودیم روی زمین دراز می کشیدیم و  زمین مبل راحتی بود برایمان الان با مبل راحت و گرانقیمت هم ناراحتیم ؟! و هر چه بزرگتر شدیم ناراحتتر شدیم  و برای  ذهنمان خوراک منفی ساختیم !! بیشتر از آ نکه نیاز داشته باشیم  هم میخوریم هم می اندوزیم هر چند تربیت اجتماعی ما را اینطور بار آورده است ولی فراموش نکنیم سیاسیون تعهدی در قبال  سلامتی روانی مردمشان ندارند حداقل در جهان سوم ما باید راه حل مختص به خودمان را بیابیم  و از حرص و جمع اوری بیمار گونه دست بشوییم و تعادلی را جایگزین کنیم برای اطرافیان فیلم بازی میکنیم و از خود واقعی فاصله میگیریم تا حالمان خوب شود ولی دریغ و افسوس؟! تا می توانیم  زندگی را ساده کنیم هر جند دیگران شما را ساده بپندارند ...بگذاریم دیگران از روی دست ما بنویسند تا انها هم به دیگران منتقل کنند... سادگی را